overtocht
17 januari 2014
Dinsdag 14 Januari.
Na een nachtje slapen op een fel verlicht parkeerterrein, moesten we helaas de camper ergens anders parkeren alvorens de boot op te gaan. Dat werd het parkeerterrein van het te Papa museum. 20 dollar voor een hele dag. Thea dacht dat ze wat goedkopers zag, maar dat kostte me weer 3 x draaien en keren, cq omrijden,...dus toch maar die 20 dollar. Je bent maar 1x jong!, Via de schoenmaker ,om mijn heuptas en Thea's schoen te laten repareren, ons ontbijt afmaken bij de Mac, daar gelijk even e mailen en de verslagen verzenden. De e mail lukt niet. Binnenhalen gaat wel, verzenden niet...Helaas, pindakaas. Na ons ontbijt zijn we naar de parlementsgebouwen gegaan: The bee hive en twee oudere gebouwen. Gratis rrondleiding in NieuwZeelands Engels.Moeilijk te verstaan, alleen Amerikanen praten nog lelijker Engels. Leuk is , dat als je vertelt dat je uit Holland komt, die mensen altijd wel ergens in hun stamboom een familielid van Nederlandse afkomst hebben. Trots wees onze gids op een metalen gedenkteken, voorstellende De Zeehaen en De Heemskerck' twee zeilschepen van onze trotse maritieme natie. Onze grote vriend Abel Tasman was in 16nog wat, ruim 100 jaar voor de hier legendarische Captain Cook, met deze schepen aan gelegd voor de kust, om wat kennis te maken met de inheemse Maori's. Dat is inderdaad gebeurd. De bemanning werd aangevallen en als avondmaaltijd opgediend en Tasman hield het voor gezien. Wie Neerlands bloed door de ad'ren vloeit?? De huidige NieuwZeelanders hielden het dus ook voor gezien, want ons monument , door Beatrix in 1992 onthuld, staat onder een trap in een zielig hoekje weg te kwijnen. Had die Tasman nou maar wat kordater opgetreden. Goed, we mochten ook het ouderwetse gebouw van de volksvertegenwoordigers, the house of representatives, in. Deed me sterk aan het Britse parlement denken, wat ik zo op tv er van zie.We mochten ook de kelders in om daar met eigen ogen te aanchouwen dat het hele gebouw nu op grote rubber schokbrekers stond. Aardschokbestendig, want Wellington ligt bovenop een breuklijn. Na deze interessante rondleiding hebben we wat nog door de stad gefietst en hebben de oude houten St.Pauls cathedral bezocht. Nou, het was een knusse houten kerk en geen kathedraal. Die hebben ze wel, evenals het parlement aardschokbestendig, maar die ziet er niet uit.Foeilelijk. Hierna nog even door het mooiste park, ooit gezien, gewandeld, toen op de fiets terug , naar de Camper. Had een andere camper mij compleet klemgezet. GvΔ!,,,,,! Ik moest op de een of andere manier achteruit weer terugsteken en dan ook nog uitkijken voor betonnen paaltjes. Gelukkig kwam er een joviale man, formaat vrachtwagenchauffeur, die mij de aanwijzingen gaf die Thea niet kon geven. Thanks mate, zuchtte ik, toen ik de wagen uitgeparkeerd had. Hierna nog even ruzie met het eenrichtingsverkeer ( ik kon bij wijze van spreken de boot in de verte al zien liggen) en toen mochten we aansluiten in de rij voertuigen die stonden te wachten om deze geweldige cruise van Noorder naar Zuidereiland te maken. Ja voor die $515 mag je ook wel wat verwachten. Het waait, het is 23 graden en de hele dag al onbewolkt, fantastisch weer al de hele dag. Toch zit ik nu lekker binnen te schrijven.....het werd wat frisjes. Maar op dit moment zitten we in luxe stoelen, voorin het schip , te genieten hoe we door de "sounds" vooruitglijden richting de haven van Picton.Na deze oversteek in 3 u en 45 minuten, waarbij we ook nog prachtige eilanden en kusten hebben gezien, rijden we een paar kilometer door naar ons motorhome kamp in Picton..............alvast geboekt!! ....Hoe?........Gewoon gebeld...dat internet is zóóóoo traag........
woensdag 15 januari.
Verkwikt wakker worden, ontbijtje in de zon. Zomers weertje van zo'n graad of 23. Na het ontbijt maar eens snel het plaatsje Picton bekijken, waar al die grote schepen vanuit het Noordereiland aanleggen en waar wij gisteravond geen tijd/interesse voor hadden. Eerst even de lokale super in en daarna even de toerist uithangen. Het plaatsje deed ons denken aan de oevers van het Gardameer. veel palmbomen en leuke stranden. Koffie op het terras vlakbij het meer, ik bedoel zee, zonnetje.....niet gek voor 15 januari. Zo komt Joris Splinter wel door de Winter ( Voor de ouderen onder U). Hierna op weg richting Abel Tasman natuurpark, via de Queen Charlotte drive een golvende weg door een prachtig natuurgebied met mooie uitzichten op de zeearmen die op fjorden lijken. Zomaar ergens gestopt om te lunchen, eitje bakken en genieten van die prachtige natuur en dat eitje natuurlijk. We hadden alle tijd! Steeds moet ik even in mijn arm knijpen....het is toch januari?.. Onderweg hebben we toch wat bepakte fietsers gezien.....hoed af, Ben blij met de manier waarop wij NZ doen. Hoewel....als je van motorrijden houdt dan zou ik het ook wel weten. Geweldig rijden hier en op iedere camping zijn volledig ingerichte keukens en er zijn zat plaatsen om te overnachten. Ik kreeg in ieder geval pijn in mijn handen van het vele sturen. Na een aantal weken een overvol programma te hebben afgewerkt gaan we nu even wat rustiger aan doen. Vreemd, ben je op vakantie, ben je aan rust toe...d.w.z. rust in het koppie. We hebben een paar plannetjes om heerlijk te gaan varen/wandelen/fietsen. Op deze camping blijven we gewoon 3 nachten. ..........welterusten allemaal!
donderdag 16 januari.
Vandaag zouden we een lekker stukkie gaan fietsen. Gisterenavond nog net voor sluitingstijd bij de plaatselijke vvv een fietskaart bemachtigd. Het doel was voor vandaag een mooie rondrit te maken. Nou is fietsen in NZ een klein probleem(er zijn bijna geen fietspaden en het verkeer scheurt langs je, maar daar heb ik het al eerder over gehad) maar met deze kaart kon net haast niet fout gaan. Over het begrip fietstrack wil ik nog wel eens met de Nieuwzeelanders discussieren, maar we waren blij dat we mountainbikes hadden.We fietsten vlak langs zee over hele kleine paadjes, tja en soms moet je even over een grotere weg, daarna gingen we weer door een wijnplantage terug naar de kust. Af en toe zaten er echt heel venijnige klimmetjes in deze fantastische route. In een of ander badplaatsje scoorden we fish&chips en een heerijke toasti. Gelukkig had ik geen roseetje erbij venomen, want Thea wilde na de lunch per se de split apple zien...een rond rotsblok dat in tweeen was gespleten. Nou, dat heeft ze geweten, 4 Caubergjes later kon ik nog net uitbrengen:"Je wilde het zelf"!. Afijn we komen op een bounty strand, met in de verte inderdaad een split apple rots.
Even op adem komen en even zwemmen..........het water was glashelder, alleen voldeed het qua emperatuur niet aan de bounty-sfeer. Toen weer lekker zonnen en terug op de fiets.....tja, er moest toch weer even wat beklommen worden. Met afdalen moest ik wat vooorzichtiger zijn, , want mijn rechterremhandle was afgebroken toen ik de camper iets te ver naar achter parkeerde, in naar ik dacht een paar struiken, niet dus. Maar met 1 rem gaat het ook wel goed hoor.Het dreigde te gaan regenen, het was de hele dag al zo'n graad of 27, maar op de camping was het droog, de zon brak door en we gingen snel een biertje drinken. 47 km door een geweldig mooi natuurpark.........
O ja, dat heette het Abel Tasmanpark. Als je ooit naar NZ komt............
Na een nachtje slapen op een fel verlicht parkeerterrein, moesten we helaas de camper ergens anders parkeren alvorens de boot op te gaan. Dat werd het parkeerterrein van het te Papa museum. 20 dollar voor een hele dag. Thea dacht dat ze wat goedkopers zag, maar dat kostte me weer 3 x draaien en keren, cq omrijden,...dus toch maar die 20 dollar. Je bent maar 1x jong!, Via de schoenmaker ,om mijn heuptas en Thea's schoen te laten repareren, ons ontbijt afmaken bij de Mac, daar gelijk even e mailen en de verslagen verzenden. De e mail lukt niet. Binnenhalen gaat wel, verzenden niet...Helaas, pindakaas. Na ons ontbijt zijn we naar de parlementsgebouwen gegaan: The bee hive en twee oudere gebouwen. Gratis rrondleiding in NieuwZeelands Engels.Moeilijk te verstaan, alleen Amerikanen praten nog lelijker Engels. Leuk is , dat als je vertelt dat je uit Holland komt, die mensen altijd wel ergens in hun stamboom een familielid van Nederlandse afkomst hebben. Trots wees onze gids op een metalen gedenkteken, voorstellende De Zeehaen en De Heemskerck' twee zeilschepen van onze trotse maritieme natie. Onze grote vriend Abel Tasman was in 16nog wat, ruim 100 jaar voor de hier legendarische Captain Cook, met deze schepen aan gelegd voor de kust, om wat kennis te maken met de inheemse Maori's. Dat is inderdaad gebeurd. De bemanning werd aangevallen en als avondmaaltijd opgediend en Tasman hield het voor gezien. Wie Neerlands bloed door de ad'ren vloeit?? De huidige NieuwZeelanders hielden het dus ook voor gezien, want ons monument , door Beatrix in 1992 onthuld, staat onder een trap in een zielig hoekje weg te kwijnen. Had die Tasman nou maar wat kordater opgetreden. Goed, we mochten ook het ouderwetse gebouw van de volksvertegenwoordigers, the house of representatives, in. Deed me sterk aan het Britse parlement denken, wat ik zo op tv er van zie.We mochten ook de kelders in om daar met eigen ogen te aanchouwen dat het hele gebouw nu op grote rubber schokbrekers stond. Aardschokbestendig, want Wellington ligt bovenop een breuklijn. Na deze interessante rondleiding hebben we wat nog door de stad gefietst en hebben de oude houten St.Pauls cathedral bezocht. Nou, het was een knusse houten kerk en geen kathedraal. Die hebben ze wel, evenals het parlement aardschokbestendig, maar die ziet er niet uit.Foeilelijk. Hierna nog even door het mooiste park, ooit gezien, gewandeld, toen op de fiets terug , naar de Camper. Had een andere camper mij compleet klemgezet. GvΔ!,,,,,! Ik moest op de een of andere manier achteruit weer terugsteken en dan ook nog uitkijken voor betonnen paaltjes. Gelukkig kwam er een joviale man, formaat vrachtwagenchauffeur, die mij de aanwijzingen gaf die Thea niet kon geven. Thanks mate, zuchtte ik, toen ik de wagen uitgeparkeerd had. Hierna nog even ruzie met het eenrichtingsverkeer ( ik kon bij wijze van spreken de boot in de verte al zien liggen) en toen mochten we aansluiten in de rij voertuigen die stonden te wachten om deze geweldige cruise van Noorder naar Zuidereiland te maken. Ja voor die $515 mag je ook wel wat verwachten. Het waait, het is 23 graden en de hele dag al onbewolkt, fantastisch weer al de hele dag. Toch zit ik nu lekker binnen te schrijven.....het werd wat frisjes. Maar op dit moment zitten we in luxe stoelen, voorin het schip , te genieten hoe we door de "sounds" vooruitglijden richting de haven van Picton.Na deze oversteek in 3 u en 45 minuten, waarbij we ook nog prachtige eilanden en kusten hebben gezien, rijden we een paar kilometer door naar ons motorhome kamp in Picton..............alvast geboekt!! ....Hoe?........Gewoon gebeld...dat internet is zóóóoo traag........
woensdag 15 januari.
Verkwikt wakker worden, ontbijtje in de zon. Zomers weertje van zo'n graad of 23. Na het ontbijt maar eens snel het plaatsje Picton bekijken, waar al die grote schepen vanuit het Noordereiland aanleggen en waar wij gisteravond geen tijd/interesse voor hadden. Eerst even de lokale super in en daarna even de toerist uithangen. Het plaatsje deed ons denken aan de oevers van het Gardameer. veel palmbomen en leuke stranden. Koffie op het terras vlakbij het meer, ik bedoel zee, zonnetje.....niet gek voor 15 januari. Zo komt Joris Splinter wel door de Winter ( Voor de ouderen onder U). Hierna op weg richting Abel Tasman natuurpark, via de Queen Charlotte drive een golvende weg door een prachtig natuurgebied met mooie uitzichten op de zeearmen die op fjorden lijken. Zomaar ergens gestopt om te lunchen, eitje bakken en genieten van die prachtige natuur en dat eitje natuurlijk. We hadden alle tijd! Steeds moet ik even in mijn arm knijpen....het is toch januari?.. Onderweg hebben we toch wat bepakte fietsers gezien.....hoed af, Ben blij met de manier waarop wij NZ doen. Hoewel....als je van motorrijden houdt dan zou ik het ook wel weten. Geweldig rijden hier en op iedere camping zijn volledig ingerichte keukens en er zijn zat plaatsen om te overnachten. Ik kreeg in ieder geval pijn in mijn handen van het vele sturen. Na een aantal weken een overvol programma te hebben afgewerkt gaan we nu even wat rustiger aan doen. Vreemd, ben je op vakantie, ben je aan rust toe...d.w.z. rust in het koppie. We hebben een paar plannetjes om heerlijk te gaan varen/wandelen/fietsen. Op deze camping blijven we gewoon 3 nachten. ..........welterusten allemaal!
donderdag 16 januari.
Vandaag zouden we een lekker stukkie gaan fietsen. Gisterenavond nog net voor sluitingstijd bij de plaatselijke vvv een fietskaart bemachtigd. Het doel was voor vandaag een mooie rondrit te maken. Nou is fietsen in NZ een klein probleem(er zijn bijna geen fietspaden en het verkeer scheurt langs je, maar daar heb ik het al eerder over gehad) maar met deze kaart kon net haast niet fout gaan. Over het begrip fietstrack wil ik nog wel eens met de Nieuwzeelanders discussieren, maar we waren blij dat we mountainbikes hadden.We fietsten vlak langs zee over hele kleine paadjes, tja en soms moet je even over een grotere weg, daarna gingen we weer door een wijnplantage terug naar de kust. Af en toe zaten er echt heel venijnige klimmetjes in deze fantastische route. In een of ander badplaatsje scoorden we fish&chips en een heerijke toasti. Gelukkig had ik geen roseetje erbij venomen, want Thea wilde na de lunch per se de split apple zien...een rond rotsblok dat in tweeen was gespleten. Nou, dat heeft ze geweten, 4 Caubergjes later kon ik nog net uitbrengen:"Je wilde het zelf"!. Afijn we komen op een bounty strand, met in de verte inderdaad een split apple rots.
Even op adem komen en even zwemmen..........het water was glashelder, alleen voldeed het qua emperatuur niet aan de bounty-sfeer. Toen weer lekker zonnen en terug op de fiets.....tja, er moest toch weer even wat beklommen worden. Met afdalen moest ik wat vooorzichtiger zijn, , want mijn rechterremhandle was afgebroken toen ik de camper iets te ver naar achter parkeerde, in naar ik dacht een paar struiken, niet dus. Maar met 1 rem gaat het ook wel goed hoor.Het dreigde te gaan regenen, het was de hele dag al zo'n graad of 27, maar op de camping was het droog, de zon brak door en we gingen snel een biertje drinken. 47 km door een geweldig mooi natuurpark.........
O ja, dat heette het Abel Tasmanpark. Als je ooit naar NZ komt............
Liefs uit Zweifall
Beppie en Gwyn.
We zijn het met Beppie eens, denk aan je handrem op de Caubergjes bij de Maories. Gaan jullie met de camper weer terug naar Auckland of lever jullie die in bijv. in Christchurch?
Jullie reisverslagen zijn voor ons HET BOEK VAN DE MAAND.
Veel groetjes van tante Riet en oom Joop