Jan van Gent
13 januari 2014 - Wellington, Nieuw-Zeeland
zondag 12 januari.
Gisteren hadden we een trip geboekt om Jan van Genten te gaan zien. Nu doet de naam "Jan van Gent" mij denken aan een Vlaamse middeleeuwse minstreel, dus om $140 uit te geven voor-wat-ik-he-le-maal-niet-ken, riep wat financiele twijfels op. Nu is een Jan van Gent in NZ een Gannet, en dat maakte het al een stuk duidelijker??? Thea drong wat aan en verzekerde dat het een unieke ervaring zou worden. Tja, dat is op twee manieren uit te leggen. Goed dan....We stonden vanmorgen om 9.15 op de afgesproken locatie. Een iets jongere uitgave van de kerstman nam ons groepje ( een man/vrouw of 7) mee in een 4 wheels toyota busje. We gingen naar cape kidnappers.... Gezien de broodmagere, op leeftijd gekomen Franse vogelaarsters achterin ons busje, hoefden wij niet bang te zijn een risico te lopen om gekidnapt te worden. De naam overigens had iets te maken met een Maorivertaler die in de 19e eeuw ontvoerd werd onder de ogen van Captain Cook. Fijn! We reden door het grootste prive natuurpark van Nieuw Zeeland. Inclusief golfterrein, nr 33 op de wereldranglijst...Erik, eat your heart out!!!, Golf en natuurbescherming gaan prima samen deze manier. Middagje golven? Slechts 430 nz dollar. Mag je zo op de tee!,zonder handicap! Na een ritje, inclusief uitleg van een uurtje, kwamen we boven opde klif. Haaaaa die Jan! Wel honderden Jan van Genten begroetten ons met een soort gekras, het stonk er naar vis en wij stonden in de aanvliegroute van de GANNETS. Ze draaien een rondje boven de klif of klip, dalen......het landingsgestel gaat uit, ze scheren echt op centimeters van je hoofd en dan hebben deze vogels, met een spanwijdte van twee meter en geel gekleurde kop, 3 keuzes: 1. Je boort je in het wachtende gezin + buren. Geeft wat burenruzie. 2. Je maakt een landing aan de zijkant van de kolonie, echter poten zijn geen wielen, dus het wordt een buiklanding met een abrubt einde. Snavel diep in de aarde. Daarna kijk je uit naar het wachtende vrouwtje en kuiken en verdomd, je vindt elkaar. Een prestatie in een kakafonie van honderden soortgenoten, die maar eeeeen ding willen:VIS!!! Mogelijkheid 3: Een perfecte aanvliegroute, maar je schiet te ver over vanwege teveel rugwind of verkeerde vleugelstand. Dus....nog een rondje van de zaak. Na 40 minuten waarin Jan van Gent en mens elkander keurig met rust lieten, zijn we weer teruggereden. Het was inmiddels een graad of 28. We hebben de camper bijna op het strand geparkeerd en terwijl ik de Stille Oceaan indook, maakte Thea tosti's klaar. Hierna 218 km doorgereden richting Wellington, terwijl de temperatuur10 graden daalde.
.................In de keuken van de camping zaten 3 Franse Vogelaarsters foto's te bekijken van Fou de Basal...............!!!!....(Jean de Gandt).
Maandag 13 januari
Omkwart voor elf kwamen we op onze zelfgekozen eindbestemming op het Noordereiland. Het waterfront motorhomecamp of iets dergelijks.We wisten dat er plek was, maar het lukte maar niet te reserveren en betalen. Maar we waren zooo vroeg, er zou best plek zijn. Er was plek ZAT, alleen zagen we dat eerst niet. We hielden halt op een parkeerterrein met aan een kant de openbare weg en aan de andere kant een zeekade. Bordje: No campers behind this point. Ineens staat er een man naast me die mijn niet-begrijpende-blik zag.en te hulp schoot. Ik mocht de camper tussen de lijntjes zetten, de stroom aansluiten en in een kantoortje met creditcard betalen.Verder kreeg je een code voor het gebruik van de douches en wc. $50 voor een paar vierkante meter asfalt, midden in de stad, No nature at all, maar binnen 1 km van de kade waar we morgen van moeten vertrekken. Elk nadeel heeft zijn voordeel! Dus wat doen we nu? Vanmorgen dreigde het te gaan regenen, maar de lucht was nu strakblauw, dus we pakten de fietsen en vonden een weg langs de kades met allerlei pakhuizen die waren gerenoveerd en omgetoverd tot resaurantjes en trendy winkeltjes, Hier en daar waren er ook parkjes en speeltuintjes tussen. Uit de wind op een heerlijk terras koffie gedronken( ze maken hier hele goede koffie in heel veel soorten) en daarna naar het nationale te Papa museum. Een prachtgebouw, waarin de geschiedenis en tegenwoordige tijd van heel Nieuw Zeeland is te zien over Wel 6 prachtig ingerichte etages. Doe je de hoofdstad van NZ aan, dan MOET je dit zien. De entree is gratis!! Na een lang bezoek gingen we naar Cuba street, het bruisende hart van Wellington. Inderdaad, deze stad had de flair en passie die ik in Auckland en alle andere steden (behalve Napier) miste. In het grote park traden 's avonds lokale artiesten op, Cuba street en omliggende straten hadden veel terrasjes, er werd gedanst en muziek gemaakt op straat.....kortom er wordt hier geleefd. Een prima stad met zelfs een funiculaire, die wilden we, nadat we heerlijk uit eten waren gegaan in een Ierse pub, wel benutten om bovenaan van het uitzicht te genieten.TIP: zoek zoiets niet met je tomtom, ookal heb je fietsroute ingetypt. Verdere details geef ik niet, maar uiteindelijk hebben we toch nog kunnen genieten van een mooi uitzicht over deze heerlijke stad.
Gisteren hadden we een trip geboekt om Jan van Genten te gaan zien. Nu doet de naam "Jan van Gent" mij denken aan een Vlaamse middeleeuwse minstreel, dus om $140 uit te geven voor-wat-ik-he-le-maal-niet-ken, riep wat financiele twijfels op. Nu is een Jan van Gent in NZ een Gannet, en dat maakte het al een stuk duidelijker??? Thea drong wat aan en verzekerde dat het een unieke ervaring zou worden. Tja, dat is op twee manieren uit te leggen. Goed dan....We stonden vanmorgen om 9.15 op de afgesproken locatie. Een iets jongere uitgave van de kerstman nam ons groepje ( een man/vrouw of 7) mee in een 4 wheels toyota busje. We gingen naar cape kidnappers.... Gezien de broodmagere, op leeftijd gekomen Franse vogelaarsters achterin ons busje, hoefden wij niet bang te zijn een risico te lopen om gekidnapt te worden. De naam overigens had iets te maken met een Maorivertaler die in de 19e eeuw ontvoerd werd onder de ogen van Captain Cook. Fijn! We reden door het grootste prive natuurpark van Nieuw Zeeland. Inclusief golfterrein, nr 33 op de wereldranglijst...Erik, eat your heart out!!!, Golf en natuurbescherming gaan prima samen deze manier. Middagje golven? Slechts 430 nz dollar. Mag je zo op de tee!,zonder handicap! Na een ritje, inclusief uitleg van een uurtje, kwamen we boven opde klif. Haaaaa die Jan! Wel honderden Jan van Genten begroetten ons met een soort gekras, het stonk er naar vis en wij stonden in de aanvliegroute van de GANNETS. Ze draaien een rondje boven de klif of klip, dalen......het landingsgestel gaat uit, ze scheren echt op centimeters van je hoofd en dan hebben deze vogels, met een spanwijdte van twee meter en geel gekleurde kop, 3 keuzes: 1. Je boort je in het wachtende gezin + buren. Geeft wat burenruzie. 2. Je maakt een landing aan de zijkant van de kolonie, echter poten zijn geen wielen, dus het wordt een buiklanding met een abrubt einde. Snavel diep in de aarde. Daarna kijk je uit naar het wachtende vrouwtje en kuiken en verdomd, je vindt elkaar. Een prestatie in een kakafonie van honderden soortgenoten, die maar eeeeen ding willen:VIS!!! Mogelijkheid 3: Een perfecte aanvliegroute, maar je schiet te ver over vanwege teveel rugwind of verkeerde vleugelstand. Dus....nog een rondje van de zaak. Na 40 minuten waarin Jan van Gent en mens elkander keurig met rust lieten, zijn we weer teruggereden. Het was inmiddels een graad of 28. We hebben de camper bijna op het strand geparkeerd en terwijl ik de Stille Oceaan indook, maakte Thea tosti's klaar. Hierna 218 km doorgereden richting Wellington, terwijl de temperatuur10 graden daalde.
.................In de keuken van de camping zaten 3 Franse Vogelaarsters foto's te bekijken van Fou de Basal...............!!!!....(Jean de Gandt).
Maandag 13 januari
Omkwart voor elf kwamen we op onze zelfgekozen eindbestemming op het Noordereiland. Het waterfront motorhomecamp of iets dergelijks.We wisten dat er plek was, maar het lukte maar niet te reserveren en betalen. Maar we waren zooo vroeg, er zou best plek zijn. Er was plek ZAT, alleen zagen we dat eerst niet. We hielden halt op een parkeerterrein met aan een kant de openbare weg en aan de andere kant een zeekade. Bordje: No campers behind this point. Ineens staat er een man naast me die mijn niet-begrijpende-blik zag.en te hulp schoot. Ik mocht de camper tussen de lijntjes zetten, de stroom aansluiten en in een kantoortje met creditcard betalen.Verder kreeg je een code voor het gebruik van de douches en wc. $50 voor een paar vierkante meter asfalt, midden in de stad, No nature at all, maar binnen 1 km van de kade waar we morgen van moeten vertrekken. Elk nadeel heeft zijn voordeel! Dus wat doen we nu? Vanmorgen dreigde het te gaan regenen, maar de lucht was nu strakblauw, dus we pakten de fietsen en vonden een weg langs de kades met allerlei pakhuizen die waren gerenoveerd en omgetoverd tot resaurantjes en trendy winkeltjes, Hier en daar waren er ook parkjes en speeltuintjes tussen. Uit de wind op een heerlijk terras koffie gedronken( ze maken hier hele goede koffie in heel veel soorten) en daarna naar het nationale te Papa museum. Een prachtgebouw, waarin de geschiedenis en tegenwoordige tijd van heel Nieuw Zeeland is te zien over Wel 6 prachtig ingerichte etages. Doe je de hoofdstad van NZ aan, dan MOET je dit zien. De entree is gratis!! Na een lang bezoek gingen we naar Cuba street, het bruisende hart van Wellington. Inderdaad, deze stad had de flair en passie die ik in Auckland en alle andere steden (behalve Napier) miste. In het grote park traden 's avonds lokale artiesten op, Cuba street en omliggende straten hadden veel terrasjes, er werd gedanst en muziek gemaakt op straat.....kortom er wordt hier geleefd. Een prima stad met zelfs een funiculaire, die wilden we, nadat we heerlijk uit eten waren gegaan in een Ierse pub, wel benutten om bovenaan van het uitzicht te genieten.TIP: zoek zoiets niet met je tomtom, ookal heb je fietsroute ingetypt. Verdere details geef ik niet, maar uiteindelijk hebben we toch nog kunnen genieten van een mooi uitzicht over deze heerlijke stad.
Groeten.
Groetjes maar weer
Je (schoon)zus.
Weleens gelezen, dat deze witte vogels (1 m. lang?) met zwarte wing-tips en een gele kop heel mooi zijn geschapen.
Ja, dan denk ik dat je die broodmagere franse vogelaarsters
van ons mag houden, al was het alleen maar vanwege kidnap- gevaar en gebrek aan losgeld. Want jullie zijn niet te betalen met jullie verhalenreeks over Nieuw-Zeeland.. Chapeau bas!
Wij kennen diverse mensen, die ook daar zijn geweest of daar zelfs wonen, doch nimmer hebben we zoveel kennis van dit land opgedaan als door jullie reisverslagen.
Veel liefs van tante Riet en oom Joop